Teraz choæ tutaj Ciebie nie ma
Wiatr wieje w stronê minionyc dni
Chwil,które by³y najwa¿niejsze
Chwil,które nis³y z sob¹ pogrom ¿ydowskiej krwi
Zdradzony wród tak wielu ludzi
Którzy bez wiary dalej szli
Skazany na cierpienia duszy
Jak osaczony samotny wilk
W Twoim oknie kraty nigdy ju¿ nie stan¹
Na Twoim grobie kwiaty zniesione przez niez³omnych
Pamiêæ to twarda ska³a,wród naszej wspólnej wiary
Wiary,która przetrwa³a w nas po dzisiejsze czasy
Spandau jest wrogiem tej idei
Która g³êboko siedzi w nas
To z³e wspomnienie dla ¿o³nierzy
Których przyjaciel skona³ na tle wiêziennych cian
A teraz stoisz tu¿ przy armii
Która przywróci poprzedni ³ad
I krokiem dumnym pójdziesz z nami
By Rasa,Krew I Ziemia niezmienne mog³y trwaæ
