Ty masz mnie za g³upi¹ dzikuskê
Lecz choæ ca³y wiat zwiedzi³e,
Zjedzi³e wzd³u¿ i wszerz.
I m¹dry jeste tak,
¯e a¿ s³ów podziwu brak
- Dlaczego, powiedz mi, tak ma³o wiesz?
Ma³o wiesz?
Na l¹dzie, gdy rozgl¹dasz siê l¹duj¹c,
Chcesz wszystko mieæ na w³asnoæ, nawet g³az.
A ja wiem, ¿e ten g³az ma tak¿e duszê,
Imiê ma i zaklêty w sobie czas.
Ty mylisz, ¿e s¹ ludmi tylko ludzie,
Których ludmi nazywaæ chce twój wiat.
Lecz jeli pójdziesz tropem moich braci,
Dowiesz siê najwiêkszych prawd, najwiêtszych prawd.
Czy wiesz czemu wilk tak wyje
W ksiê¿ycow¹ noc,
I czemu ry tak zêby szczerzy rad?
Czy powtórzysz te melodie co z gór p³yn¹,
Barwy, które kolorowy niesie wiatr,
Barwy, które kolorowy niesie wiatr.
Pobiegnij za mn¹ lenych duktów szlakiem,
Spróbujmy jagód w pe³ne s³oñca dni.
Zanurzmy siê w tych skarbach niezmierzonych
I choæ raz o ich cenach nie mów mi.
Ulewa jest m¹ siostr¹, strumieñ bratem,
A ka¿de z ¿ywych stworzeñ to mój druh.
Jestemy po³¹czonym z sob¹ wiatem,
A natura ten kr¹g ¿ycia wprawia w ruch.
Do chmur ka¿de drzewo siê pnie
- Sk¹d to wiedzieæ masz, skoro cinasz je?
To nie tobie ptak siê zwierza
W ksiê¿ycow¹ noc,
Lecz ludziom wszelkich ras i wszelkich wiar.
Ch³on¹cym te melodie, co z gór p³yn¹ -
Barwy, które kolorowy niesie wiatr.
Mo¿esz zdobyæ wiat,
Lecz to bêdzie tylko wiat,
Tylko wiat -
Nie barwy, które niesie wiatr.
