Düþünürüm bazen, kendi kendime; 'Neredeyim?' diye ayýplarým! 21 Mart koptu! Hýzýr ile Ýlyas! Yýl 2003. Beynimde bir þimþek! Hava, su, toprak ve ateþ. Tarihin elinden arta kalan yaþam; bu yer, bu gök, bu deniz; özü, tözü; günün cingözü! Aþýk Veysel'den kalan insana tek eþ doða. Doðanýn celladý siz biz! Ey vatan perver savur sözlerini! Söyle nerede o doðanýn parçasý bu yapraktaki Þaman; kamil insan? Ýlkel olan kim söyle; ya medeni olan? Þüpheli ölümleri masa baþýnda silen oyunbozan tarihçinin öten borusu. Nerede sayfasý yýrtýlan Panter Emel'i, Orhan Kural'ý, Haluk Levet'i, Yaþar Kemal'i? Ýstanbul'un gözcüsü, çöpçüsü, Bergama'nýn köylüsü yürümeye devam! Hava, su, toprak ve ateþle yazýlan, kazýlan. Köstebek gibi didik didik, virüs gibi sarýlan cennetin yok oluþu. Doðanýn kurtuluþu! Ýþte çare bu: Ýstanbul'un kabusu, vazgeçmek anlamsýzca oburca tüketimden; bumerang düzenden; bir de bu milleti öpenlerden. Daha fazlasý, baþkasýnýn lokmasý mideye indirilen! Yükselen fabrikanýn saçtýðý zehirler; salyasý akan siyanürlü ganimetçiler; parmaðýnda dünyayý eviren çeviren hep ahtapot þirketler! Küresel güçlere karþý diren Barikat! Umut var hep yarýna; ama korku kapýda. Sinen alýþkanlýklar, çorak ufuklar. Bana sadece bana; hep bana Rab bana! Barbar istilasý bu cennet Anadolu'da.. Ölü sevici toplum; sokak baþý dar aðacý kuran gençlerine! Ve sonra oturup Yusuf'a aðýtlar yakan; Denize ve Mahir'e; bugün doðan çocuða! Beleþ kesilen aðaçlar. Yýkýlan hayvanlar! Karýþ karýþ tarihi, doðasý yaðmalanan cennet Anadolu'ya aðýtlar yakan; kutsayan, yedi göðe çýkaran. Þimdi yeni cennetler arayan kemirmek için. Ýçemediðim suyunu, yüzemediðim denizini, çekemediðim havasýný yeni vatandýr yüreðime hep batan. Siyanürlü tilki avcýsý; kamçýsý kimliksiz piyonlar, aç gözlü barbarlar! Ýntikam tohumlarý üstümüze esen; bu saðanak yaðmurlar, vurucu depremler, kavuran ve buz kesen can çekiþen dünya. Akýl vermeyi bilen, ama kullanmayý beceremeyen. Kahramaný oynayan; iyilik meleðini. Kanlý ellerini Hacý Þakir'le yýkasan da ne fayda getirir! El attýðýn her þey hemen kurur gider! Midas serer! Hava, su, toprak ve ateþ! Karýþ karýþ yerleþ! Geri gelmez gelecek! Düþünürsen dönecek ancak sana acý gerçek. Sokrates'in þarabýnda yaþamýn erdemi! Egonun görkemi yatar cehennemin gölgesinde. Kör Þeytan! Kazýdýðýnda altýndan çýkacak olan insan, insan! Gözü dönmüþ 'töre' diye beynimize sokulan! Topraðýn kokusunu, kentin betonuna gömen ucube bir nesil! Döngüsel zinciri hayatý düþünmemek ve de yaþamamak olmuþ temel prensibi! Hepsi gibi, her þey gibi! Hava su toprak, ve ateþ; düzeninin ortasýnda insan.
